Dit is een artikel uit Vreewijk Vroeger en Nu in een uitgave van de Gemeentebibliotheek Rotterdam januari 1980. 

Dit artikel is geschreven door L. Klootwijk onder de titel :

Bevrijding

Het was vrijdagavond  4 mei 1945. Om 8 uur begon de spertijd. We verwachtten wel dat de oorlog niet lang meer zou duren. Dat moest ook wel , want deze week was er geen enkele bon geldig verklaard. Vanaf zondag 29 april was er wel voedsel gedropt , maar dat was nog niet in de distributie. We hadden deze week niets kunnen kopen. Niets ! Kunnen we ons nu nog voorstellen , wat dat betekent ? Geen brood, melk, aardappelen of wat dan ook, dat op voedsel leek te kunnen kopen? Om half negen zagen we mensen op straat lopen. Er was wat aan de hand. Als een lopend vuurtjeverspreidde zich het bericht : De Duitsers hebben zich overgegeven. We zijn vrij ! We liepen ook de straat op. Op de hoek van de Lange Geer - Bree, voor de winkel van de groenteboer, verzamelden zich een aantal mensen. Er kwamen grijsgeverfde boerenwagens voorbij richting IJsselmonde. Ze waren volgepakt. Bovenop zaten Duitse soldaten , het geweer in aanslag. Lachend keken we naar de voorbijtrekkende stoet. Grimmige, strakke gezichten van de Duitsers. Vrolijk lachende gezichten van ons. Er begon er één te zingen : Wij willen Holland houwen, ons Holland fier maar klein.Iedereen viel onmiddellijk bij. Er waren nog al wat onderwijzers onder het ontstane zangkoor. Het ene na het andere vaderlandse lied volgde. Heel het repertoire uit : Kun je nog zingen, zing dan mee, werd ten gehore gebracht. De vreugde over het vertrek van de gehate vijand zocht zich een uitweg in gezang. Er kwam iemand aan met een vlaggestok. Die zou hij wel eens gauw nodig kunnen hebben, dacht hij. Onder zijn arm had hij een plat pakje. Daarin zat een vlag.Het was nog een ouderwetse. Met bandjes moest hij aan de stok gebonden worden. Eén opperde het plan , om de vlag nu maar vast aan de stok te binden. Daar stonden we nu met de Hollandse vlag boven ons. De vlaggendrager begon te lopen. Onmiddellijk was er een stoet gevormd. Luid zingend liepen we de Lange Geer op. Iedereen kwam naar buiten. De stoet werd steeds langer. We liepen het houten bruggetje en linksom de Meiendaal in. Zo kwamen we weer op het Breeplein terecht. Een politieagent kwam op de vlaggedrager toe en raadde hem aan door te lopen. Het was daar te gevaarlijk. We provoceerden de Duitsers. Als er een begon te schieten, werd het een bloedbad. In de roes van dat moment waren we de waarschuwing vanuit Londen vergeten. De stoet zette zich weer in beweging. Via de Iependaal kwamen ze op de Groene Zoom. Het was intussen ongeveer 10 uur geworden. Op de hoek van de Groene Zoom - Hovendaal hebben we tot slot staan dansen en hossen. 

 

L. Klootwijk